Dom ze snów, ofiara mody i wystawa

Dziś premiery nie będzie - pochłonęły mnie sprawy organizacyjne.

Świetna dla mnie wiadomość - perfumeria Mon Credo, w której 2 lata temu zrobiłam pierwszą wystawę duftartu, zaofiarowała mi pomoc. Mogę mianowicie pobrać od nich brakujące zapachy, do ktorych namalowalam obrazy - i to nie tylko te, które już są, lecz również dwa planowane.
Nie chcę teraz zdradzać, jakie to duftarty - nie wiem, czy uda mi się zrealizować plan przed wysyłką... a tak mi strasznie zależy... no dobrze, zdradzę - Dune i Dolce Vita Diora.

Poza tym mam napisać przemówienie na otwarcie - tym bardziej, że tę uroczystość zaszczyci obecnością Pani Konsul, hurra!

Zaś w drodze do Mon Credo moją uwagę przykuła fenomenalna fryzura.
Głowa pasażerki autobusu wyglądała jak dziwaczny kwiatostan albo wręcz mięsożerna roślina, wabiąca ofiary wyszukaną formą.

"Czułki" miały kolor platynowego blondu, rozmieszczone z matematycznie precyzyjną regularnością, spod spodu przebłyskiwała skóra na czaszce. Miałam szczęście, że obiekt siedział tyłem do mnie, bo nie mogłam oderwać wzroku i mało nie przejechałam przystanku...

I na koniec - trochę metafizyki.
Pamiętają Państwo wpis o domu ze snów? I biednej staruszce, która mieszka w nim sama, nie pozwalając się eksmitować bezdusznemu właścicielowi? Dom ze snów - przypomnijcie sobie Państwo.
Otóż napisał do mnie na facebooku ten właśnie "okrutnik" (jak sam siebie nazwał z przekąsem). Oferował on starszej pani lokal zastępczy i niemałą kwotę (nie chcę sypać liczbami, ale wierzcie mi, że niemałą). Otóż kobiecina zażądała prawie trzykrotnie wyższej kwoty, zawzięła się i nie ma w planie wyprowadzki, póki nie dopnie swego...
To wersja właściciela - ale jeszcze nie koniec. Otóż ów pan okazał się... moim pierwszym asystentem przez dwa lata w podstawowej pracowni rysunku i malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych.

Teraz zadaję sobie pytanie - czy nastąpi dalszy ciąg tej historii...?