Pejzaż miejski- obelisk

Dzisiaj Gucio wciągnął się w malowanie.

Pędzel szybko Mu się znudził i powiedział, że "woli paluszki".

Poza wszami i embrionami, co prawda już pod piaskiem, obraz skojarzył mi się z wakacjami sprzed paru lat, kiedy znużeni gorącem, postanowiliśmy, ja i Wojtek, znaleźć akwen na terenie Warszawy lub niedaleko, gdzie możnaby było popływać.
Po drugiej stronie Wisły była szeroka plaża, leniwy prąd rzeki. Gorąco strasznie, więc - słabo biorąc pod uwagę konsekwencje, zanurzyliśmy się i było fajnie, dopóki nie zaczęły na nas napływać wielkie ilości jakby  bezów z gęstej piany, które swoiście pachniały. Jedno porozumiewawcze spojrzenie i już więcej nie wchodziliśmy.
Wojtek za pomocą mapy satelitarnej wytropił małe jeziorko pod Warszawą, w lesie. Mijaliśmy samochody, w których uprawiano miłość, głównie z przybyszkami ze wschodu i stanęliśmy nad brzegiem.
Miłe zaskoczenie- upalny, piękny dzień i nikogo.
Woda miała kolor koniaku i przy ledwie wzburzeniu zamieniała się w ciemnobrązową, mętną ciecz. "Nic się nie bój" powiedział Wojtek "To jeziorko torfowe".
Popływaliśmy, ale nie wyszliśmy tacy, jak wcześniej- do każdego, nawet najmniejszego włoska przyczepiły się bardzo ciemnobrązowe drobinki. Nie miałam pojęcia, że włosy ma człowiek WSZĘDZIE, na twarzy zwłaszcza.
Wyglądaliśmy jak po charakteryzacji do filmu o tajemniczych stworzeniach człekopodobnych i niestety- to było nie do zmycia. Popływaliśmy jeszcze trochę (bo i tak gorzej już nie było) i wsiedliśmy do samochodu, modląc się, żeby nie zatrzymała nas policja, a potem pobiegliśmy do domu mając nadzieję, że nikt nas nie minie na schodach.
Udało się- trzeba było 3 razy się szorować ostrą stroną gąbki.
Potem już grzecznie jeździliśmy nad Jeziorko Czerniakowskie, przy którym co prawda stała żółta tabliczka z napisem "Zagrożenie cholerą"- ale uznaliśmy, ze to ściema.
I nic nam nie jest.

Tymczasem powstaje kolejny pejzaż miejski.

Na razie kojarzy mi się z Odyseją Kosmiczną, ale tak obrazka nie zostawię.
Mam parę pomysłów, zapytałam Wojtka, czy istnieją kwadratowe kominy, powiedział, że nie.
Więc jednak miasto. Będzie.

Pachnę Patchouli Santa Maria Novella- firma, która niedawno obchodziła 400stulecie istnienia. Dla mnie- zachwycający zapach, W. jednak był innego zdania : "Fuj, widzę stary stołeczek z odmykaną pokrywą pokrytą skórą, w którym trzyma się akcesoria do czyszczenia butów i brudne szmaty".
A myślałam, że się zachwyci.