Poeme - duftart - przedwczesna premiera

Muzyka!

Spokój...spokój po zmaganiach, po rozstrzygnięciach, spokój niezależny od wszystkiego.
Spójrzcie w te oczy :

Usta, które ocalały...

(muzyka!)

Złoto na włosach daje niezwykły efekt - opalizuje od ciemnego brązu w odcieniu gryczanego miodu, w słońcu połyskuje jak najjasniejszy bursztyn. Zaś przy okazji pani Poeme raz jest blondynką, raz rudowłosą - przez co zmienia się oddziaływanie twarzy. Temperament. (ileż to razy ja "zmieniałam" siebie przez zmianę koloru włosów!)

Z boku jasne plamki przypominają tchnięte wiatrem płatki (jaśminu), a linie, które znikły swego czasu, spływając do Wisły, wyodrębniłam białymi kropeczkami.

(muzyka! - piosenka, która od zawsze mnie wzrusza)

I całość, proszę Państwa.

...i tu wkracza cenzura (w mojej osobie) i rękopis się urywa - całość będzie dziś, ale później, gdyż dzięki Hanako mój niepokój rósł, rósł, aż przyniósł rezultat...
Więc prawdziwa premiera jutro.

Ja tymczasem zmykam, gdyż dzisiejszego, uroczystego wieczoru, muszę wyglądać reprezentacyjnie (wydawać by się mogło, że farba pod pazurami powinna więc pasować...?).

Plany na już - kręcę się pomiędzy Attarem Montale a Robakami Demeter.
Pomysł na drugi mam już obmyślony, za to Attar nie daje mi spokoju.