Duftart Womanity ToF Muglera - PREMIERA

Uroczyście zapraszam na pokaz Duftartu malowanego do Womanity Taste of Fragrance Muglera.
O zapachu już pisałam - to może wspomnę, że praca nad tym obrazem nie była lekka, łatwa i przyjemna. Nooo, czasami - natomiast na co dzień kosztowała mnie mnóstwo nerwów. Ekstremalnych emocji. Trzaśnięć drzwiami. I jedną awanturę z mężem.
Można powiedzieć, że czułam tremę...
Teraz też trochę jakby...ten...

Tradycyjnie puszczam muzyczkę

 A zaczynało się tak niewinnie, żeby nie powiedzieć - majtkowo :

...a ponieważ wczoraj już wklejałam fragmenty, więc dziś zacznę od całości :

i w innym oświetleniu :

Cechą zarówno zapachu, jak i mojego Konika Morskiego (który jest kobietą) jest zmienność.
A to z dwóch powodów - skontrastowania odcieni ciepłych i zimnych oraz użycia złotej farby, ktora błyszczy się pod pewnymi kątami.
Na górnym zdjęciu widzą Państwo ów błysk - a teraz, proszę, może być i tak :

Wypadaloby wspomnieć, dlaczego konik m.
Jest kilka powodów, dla których pasuje (mi) do Womanity : po pierwsze - wielki z niego dziwak. Ryba - nie ryba. Samica nie zachodzi w ciążę - zostawia to samcowi.
Gustaw powiedział, że na obrazie widzi "wodnego smoka" - bo też i konik, taki milutki, w istocie wygląda jak smok w miniaturce. No i skojarzenie z konikiem szachowym - dodaje "smaczku" całości.

Kiedy już zdecydowałam się na powyższe stworzenie, nie wiedziałam właściwie, jak ja to rozwiążę.
Myślenie nie dawało rezultatu.
Próby wypadały słabo - poza tym bałam się, że eksperymentowanie zniszczy delikatną strukturę tła.

Odpocząć nie byłam w stanie - gdzieś z tyłu głowy miałam wciąż pytanie "Co dalej?".

W takich (ciężkich) przypadkach mam jedno sprawdzone rozwiązanie.
Kino.
Godzilla nie tylko uratowała USA, ale też i mnie.
Złoto! I błękit!

Linie - jasnoniebieskie, kojarzące się z morzem. Z rozbłyskami, jak kryształkami soli (wszystko w perfumach jest). I to właśnie "wyciąganie" tych cieniutkich linii powodowało największe napięcie. Oraz arytmię (od wstrzymywania oddechu).

Gdybyście wiedzieli, ile oczy miała Pani Konikowa wcześniej. I wciąż nie - bo za duże, za dosłowne, za...
I dopiero, kiedy - to taki mój trick - namalowałam oko jak najdokładniej, po czym wzięłam zmywak i nieco je przetarłam - pasowało. Dodałam tylko blik.

I wreszcie, kiedy wiedziałam, że odniosłam zwycięstwo - dodałam taki maleńki szczególik, na pamiątkę tego, że jestem ilustratorką (wymyślanych przez siebie historii)

I jeszcze ostatni rzut oka na całość :

...a jutro Krytyczny Piątek - popsute taborety, zniszczone żaluzje i pogięte blachy czekają...na mnie.
Zacieram ręce!