Komentarze

Zacznę prosto z mostu - wyobraźcie sobie, że wchodzicie na czyjeś blogi, nowe dla siebie.
Jeden jest czytany, drugi nie, ale komentarzy nie ma pod żadnym.
Czym się różnią? Dla obserwatora?
Niczym!
I o tym już wspominałam kiedyś - tam. Zamieściłam z wielką radością ostatnie wpisy. Na cztery z nich - trzy premiery obrazkowe. Czyli obraz, który jako skończony pierwszy raz prezentuję widowni.
I co?
Jajco, że tak powiem.
Żadnego komentarza.
Tak, tak, wiem, że życie przeniosło się niemal w całości do fejsbuka, ale czy to znaczy, że blogowicze powinni dać sobie siana i zamieszczać tylko krótkie kwestie na swojej tablicy, które szybciuteńko zostaną skwitowane lajkami (albo nie)?
I powiem, że gdyby nie fb, to prawdopodobnie doszłabym do wniosku, że Brulion Malarski jako samodzielna jednostka twórcza nie ma sensu. Bo nie wiedziałabym - czyta to ktoś, czy nie? podoba się, czy nie? Równie dobrze więc mogłabym pisać do szuflady.

Weźcie więc, Szanowni Czytelnicy, pod uwagę, choćby to, że jesteście widownią, dla mnie ważną i pomyślcie chociażby o mojej artystycznej przyjemności.
Brak komentarzy jest po prostu przygnębiający.
Posłużę się - znów - cytatem Sabbath ( Sabbath of Senses)
"Dziękuję za każdy komentarz. To Wy sprawiacie, że to miejsce żyje"

I jeszcze jedna, bardzo ważna sprawa - Brulion ma znaczenie dla propagowania moich prac, szczególnie tych duftartowych. Miejsce "martwe" nikogo nie przyciągnie.
Komentarze dają też możliwość rozmowy - dialogu. Bywa, że nawet dowcipnego.

Więc - zróbcie coś fajnego, dla malarki, która podejmuje naprawdę zajebiście trudne wyzwania (o cieniach tutaj raczej nie piszę, ale wierzcie mi, że są).
Amen.