Panienka Flamenco - początek

Z powodu niewyżycia malarskiego, a właściwie głodu, postanowiłam w pierwszym rzędzie wziąć się za zlecenia, które zaspokoją moją potrzebę "dzikości" kolorystycznej.
O reszcie w następnym odcinku, natomiast dziś przedstawię początek Panienki Flamenco.

Moja Klientka jest również zanurzona w perfumach, jak ja, na dodatek w takich, które mi się podobają, w związku z tym cieszę się ogromnie, że na Panience się nie skończy.

Na początku był kontakt mailowy i propozycja umówienia się pod szkołą flamenco, do której Szanowna Zleceniodawczyni uczęszcza. Wyobraziłam sobie, chcąc nie chcąc, postawną brunetkę, ognistą, z jakąś przynajmniej baskinką - tymczasem zobaczyłam nowoczesną, szczupłą kobietę, ubraną w spodnie cygaretki - granat i stylową górę - jasnoszmaragdową, co świetnie kontrastowało z włosami rudoblond i ciemnym, śmiało zarysowanym kształtem oprawek.
Spotkanie miało być krótkie - ale to okazało się niemożliwe. Od pierwszego zdania wiedziałam, że spotkałam osobę, z którą rozumiem się w lot. Tak więc wśród śmiechów i zapachów upływał nam mile czas.
Zapytałam o flamenco - i M. pokazała mi swoje zdjęcie "w akcji".

Co za metamorfoza!
Suknia pyszna, w kolorze indygo, włosy gładko zaczesane, wspaniały gest i absolutne skupienie na każdej sekundzie, które twarzy M. dawało wyraz wręcz mistyczny.
I wtedy dowiedziałam się o "duende". Określenie używane w odniesieniu do flamenco, oznaczające stan najwyższego emocjonalnego uniesienia, ekstazy w tańcu.

No i przystąpiłam.
Najpierw pokryłam obraz morskim błękitem, po wyschnięciu - czerwienią, używając nieocenionego, wystrzępionego pędzla z Auchana. Poczekawszy, aż wyschnie, poświęciłam skromny ręczniczek, przykryłam farbę i - ku uciesze Gucia - odtańczyłam na dykcie "trepaka wcieranego".

Uzyskałam pożądany efekt, bez katowania obrazu pumeksem.

 Przy okazji ukazały się maty i błyski.
Ach! Wykorzystanie przypadkowych efektów - to mnie czeka.
Zapaliłam się do tej roboty.
Zobaczymy, co dalej.