Znów od początku

Tak, to doskonały sposób, by sprawdzić, czy dana poza jest prawdopodobna - stanąć jak postać na obrazie.
Inne sprawa, jeśli sylwetka szkicowa jest w ruchu - w skoku czy coś.
Niby z moją postacią tak miało być, ale zgodnie z przysłowiem "Jak ci trzech mówi, że jesteś pijany, to choćbyś nie był, idź się połóż".

W dziennym świetle i jeszcze przed kawą (zrobioną przez Gustawa) doszłam do wniosku, że postać flamenco, która wali się do przodu, musiałabym opatrzyć opisem na miarę CSW i jeszcze przykazać czytanie, żeby uniknąć pytań "Co się dzieje z tą panią?"

No i znów skarpetka w robocie - i została część, co do której nie miałam wątpliwości.

Ponieważ Zleceniodawczyni wypoczywa na wyjeździe, lecz istnieje ryzyko, ze może to zobaczyć, by zaoszczędzić jej stresu wykonałam rysunek następujący :

(mam pewne uwagi, ale generalnie chyba ok - do jutra rana przynajmniej).

Tymczasem siedząc nad niespodziankami oraz przymierzając się do pejzażu z molo w Sopocie, kombinuję nad maleńkim obrazkiem.
Co lepsze?

Domy?

Czy wiadukt?

A może... zrobić obrazek dwufunkcyjny? Że można go wieszać do góry nogami i wygląda równie dobrze? I nie jest to abstrakcja typu, tfu, czarny kwadrat.

Dni coraz krótsze...z mojego punktu widzenia to dobrze, gdyż Gucio chodzi spać "z kurami", a ja już przygotowałam oświetlenie do malowania obrazów na wystawę w Barcelonie (jeden już jest zarezerwowany, choć nawet nie tknęłam dykty).
Cieszę się na tę pracę w długie wieczory - jesienne, przy chrapiącym Gustawie.

Ale ale, jeszcze lato, jeszcze wakacje...

Jeszcze...