Grey Flannel i white pearl - w Piątce

Grey Flannel dziś rozwinął się niezwykle pięknie i miękko, więc z przyjemnością (po kolejnej wizycie listonosza - najbardziej pożądanego mężczyzny - przynajmniej o poranku) przystąpiłam do malowania.

I żeby za wiele nie powiedzieć ani nie pokazać, bo ostateczny kształt nadam jutro - fragmenty, o których chciałabym myśleć, że są zagadkowe. Choć pewnie można zgadnąć.

Występuje również tzw. motyw tęskny - klucz ptaków.
Zawsze kiedy je widzę przelatujące, myślę sobie - skąd dokąd podróżują? Ile czasu już lecą?

A przecież jeszcze ja, jako ci ptacy (dla czytających pierwszy raz - tak, trochę się wygłupiam) polecę z obrazem do ciepłego (cieplejszego) kraju.
(zdjęcie w sztucznym świetle)

Jutro - przy sprzyjających wiatrach - zapraszam na premierę.

A teraz przyznam się do czegoś - głosząc wszem i wobec, że nie tknę Piątki, że najważniejsza jest wierność sobie bla bla bla (tzn. nadal tak uważam) - tyle, że dziś mogę widzieć obraz tak, a jutro zmienić koncepcję o 180 stopni. Anna P. rzuciła uwagę o dopracowaniu szczegółów, np. perły - i nie mogłam myśleć o niczym innym, dopóki... tego nie zrobiłam.

Ileż było zdenerwowania! Wycierania szmateczką i zaczynania od nowa!
Wreszcie pędzel zmieniłam na gąbeczkę - aplikatorek do nakładania cieni, wzięłam dodatkowe okulary i...

Jest perła, jak mała latarenka.
(teraz już na pewno warta ze dwa domy)
Żebyście wiedzieli, jak ja chronię ten obraz! Zapakowany w folię babelkową, w niedostępnym miejscu - a przecież nad innymi się znęcam, moczę w wannie, drapię zmywakiem.

Przynajmniej tyle, że nie rzuciła mi się na Grey Flannel ta ostrożność.
Bo zawsze daje mi moc świadomość, ze jestem gotowa wszystko zamalować (gdybym zepsuła np.) i zacząć od nowa.