Utknęłam. W kupie. Obrazkowej.

Czy ja naprawdę pisałam, że wiem, i to dokładnie, co ma być na obrazku?
I że się usmiecham, kiedy patrzę na jego początek?

No więc teraz to jest uśmiech sarkastyczny, albo nawet spastyczny, sardoniczny?
Możliwe, że przez brak ładnej rudości (a dziś cały dzień maluję - czyli po farby nie poszłam) na sztaludze widzę koszmar.

Nie, nie pokażę, jak teraz wygląda.
Tak było rano - już źle.

Nie mogłam pozbyć się wrażenia, że oto stworzyłam kopię NRDowskiego obrazka do przyczepy campingowej.
I pomyśleć, że uważałam (jeszcze wczoraj), że czeka mnie przyjemna, łatwa i szybka praca.

Co do barwy - przecież, do diabła, z ciemnego brązu i pomarańczowego powinien wyjść rudy!
Dlaczego więc kolorek przypominał kupy moich psów (po karmie z elementami roślinnymi)?
Dlaczego nie zmyłam tego w cholerę, tylko zawzięłam się, że uratuję i jeszcze coś ciekawego wymyślę przy okazji?

Serio, miałam zamiar dziś skończyć Bois Plume. Ha.Ha.Ha. Ale śmieszne.

Kiedy wreszcie doszłam do wniosku, że spreparowany przeze mnie brązik jest (powstrzymuję się!)...
...i postanowiłam zmyć - okazało się nie być to proste.
Nie dość, że udana akurat warstwa spodnia poszła sobie w pi..., to jeszcze wszystko się pobrudziło, jakby kto buty po spacerze po zasranym skwerku wycierał. W mój elegancki obraz! Na którym kiedyś pływała piękna łódeczka!

Przecierki trochę pomogły, ale niewystarczająco.
Na dodatek jutro miałam pójść do kina - specjalnie zeżarłam trzy Kinder Bueno, żeby bilet obtanili. Ech.

Oczywiście doskonałym, z punktu widzenia sztuki, byłoby przetarcie na turkusowo - ale wówczas obraz nie byłby do Bois Plume.

Wojtek, widząc moją zrozpaczoną minę i paznokcie poobdzierane miejscowo z krwistoczerwonego lakieru, pogłaskał mnie po głowie i rzekł :
"Wiesz, ja bym machnął od razu dziesięć obrazów, a potem im zapachy poprzydzielał".

Chce mi się trochę śmiać, to dobry czy zły objaw?

PS. Co mi się mogło zdarzyć na spacerze z psami? Tak, weszłam w kupę. Obcą. Swoje zbieram.