Antylopa Cuirs Carner Barcelona premiera - koniec!

Ostatnie dni są jak wyssane ze światła, ścigam się ze zmierzchem w malowaniu.

Wczoraj doszło już do tego, że malowałam prawie po ciemku, łudząc się nadzieją, że jednak chwytam jakąś prawdę na temat rzeczywistego wyglądu obrazu.

Przypomina mi się, jak jako dziecko łowiłam ryby i nie przyjmowałam do wiadomości, że kiedyś musi skończyć się dzień - rzucając spławik usiłowałam go zlokalizować na słuch, a potem wyostrzałam wzrok, żeby go zobaczyć - wydawało mi się, że coś tam majaczy.

W zasadzie wczoraj w nocy skończyłam obraz.
Dziś naniosłam tylko gdzieniegdzie rozświetlenia.
Które potem wytarłam.
A potem znowu, wściekła, wzmocniłam.

Głowa pozostała niezmieniona.

Pojawiły się drzewa na horyzoncie i wprowadziłam nowy kolor - ceglasty pomarańcz, gdzieniegdzie.
Bo jednak Cuirs nie jest zapachem zimnym - ocieplają go przyprawy, między innymi, wyczuwalny już na początku, szafran. Odpowiednikiem są jaskrawe plamki.

Z kolei prawa strona jest zimna i melancholijna.

Aby podkreślić "nieziemskość" Cuirsa i Antylopy - Obcego, dodałam jej wewnętrzne światło.

Jedną istotnych cech Cuirsa est jego zmienność - jednego dnia ostry i bezkompromisowy, zimny, drugiego - waniliowy niemalże przytulas z ciepłymi przyprawami.
Proszę zobaczyć, jak obraz wygląda oświetlony i w cieniu.

No i co.
To już koniec przygody z Cuirsem. Dodam jeszcze, że wg Gucia antylopa nazywa się Lilo.

Teraz pora zacząć coś z zupełnie innej beczki.
Ale o tym - w następnym odcinku.