Premiera - Kobieta w Bois Plume Estebana dla Mon Credo

Na obrazie doszło tło, dodałam włosy i oto Kobieta jest gotowa.
Przyznam, że dla mnie jest to jednak wstrząs - tak szybkie przeistoczenie pejzażu w osobę; wciąż widzę kupę pod spodem.
Bardzo trudna dla mnie przeprawa.
Pamiętam moment, kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że psuję pejzaż bezpowrotnie, gorączkowe myśli, czy uda się coś uratować, potem ulgę - i pożegnanie z tamtym pomysłem  z łódką....

Piszę raczej żartobliwie i lekko, ale czasem sporo mnie kosztuje malowanie - emocjonalnie.

Ciekawa jestem Waszych opinii na temat Kobiety estebanowej. Na początku - zdjęcie z "otoczeniem" czyli Azą. Staruszka ma już prawie 20 lat. Zawsze towarzyszy mi podczas malowania.

Mlecznobiałe tło starałam się zrobić prześwitujące. Przy okazji świetnie uwypukliła się faktura spod spodu.

Las we włosach też pozostał.

Na ustach zdecydowałam się na makijaż permanentny - one skupiają uwagę, przy tym, jak wspomniałam wcześniej, na twarzy są tylko trzy elementy, a usta może najważniejsze.

Wg mnie Kobieta zyskała na ekspresji.

Na koniec zamieszczam zdjęcia całości w świetle dziennym i sztucznym.

Pora się pożegnać z Bois Plumem. Obrazkiem, który uważałam za stosunkowo prosty, zaplanowany od początku do końca, a który mnie sponiewierał i dał okazję do najbardziej spektakularnej przemiany.

A tak nawiasem mówiąc, malowanie pięknych kobiet budzi we mnie pragnienie jakiejś bliżej nie sprecyzowanej zmiany w wyglądzie. Przede wszystkim chciałabym połączyć styl typu "pracownia malarska na ASP" z klasyczną elegancją. I bawić się ubieraniem.
Chyba potrzeba tworzenia zataczać zaczyna coraz szersze kręgi.
A ja jestem najbliżej. W samym oku cyklonu, można rzec.

Myślę już o następnym obrazie - ale nie mogę się zdecydować, który wybrać.
Są skrajnie różne.
Rozwiązanie samo się pojawi, na pewno.

UWAGA!!!
Będzie jeszcze jedna odsłona obrazu - jednak przetrę tło, czuję, że dobrze zrobię, zmniejszając ilość bieli (dziękuję za komentarz, P.)