Zaczęłam rano i wciąż wydawały mi się takie...żadne...
Rozrobiłam brzydko burą farbę i niby od niechcenia pozamalowywałam.
A potem się zaczęło- przecieranie (pod kranem)- domalowywanie. Zmywakiem, szmatką i również moim super narzędziem- pumeksikiem do pięt należącym do W - którego używam w ostateczności, bo wydziera żywe dziury..
Powolutku obrazek zaczął wyglądać, jakby powstał w dniu uruchomienia Elektrociepłowni Siekierki (1961 rok) i zapomniany przeleżał gdzieś w zawilgłej piwnicy. Trochę tam spleśniał, trochę oblazł z farby - podobnie jak cudem zdobyte opakowanie po Soir de Paris (rocznik 1957).
Zresztą ten obrazek przypomina mi zapachy, które najbardziej lubię- czyli stare, brudne, nie starające się przypodobać, ale jednocześnie złożone, wielowarstwowe i emanujące tajemniczym, przykurzonym pięknem.
 |
| Małe Siekierki, akryl na dykcie, rozmiar 19 na 29 |
Ale jeszcze trochę się poupajam radością.
W Piątce Chanel, edp.
Już wiem , co to jest pierwsza wersja od góry ! Rive Gauche ! Biało-czarno-niebieskie !
OdpowiedzUsuńPudełko SdP booooskie... A zdjęcie flakona dasz ?
No jasne! A tak mi się znajomy ten obrazek wydawał i nie wiedziałam, czemu aż tak.
UsuńDam, dam w wolnej chwili- bo obeliski na tapecie.
Zanim go przetarłaś, to obrazek jednoznacznie nasuwał skojarzenie
OdpowiedzUsuńz kominami transatlantyku pierwszej połowy XX wieku.W.
O, to również miłe skojarzenie- duże obiekty pływające (i podwodne) przede mną. Szczególnie parowce na Missisipi :)
OdpowiedzUsuńPiknie wyszedł! dzięki krzaczkom zrobił się wesoły bo pierwsza wersja trochę surowa była. Nie żeby nie ładna, bardzo lubię surowe i statyczne obrazy:)
OdpowiedzUsuńA przetarcia w tle to chyba do żywej dechy?
tym.
A jakże! Do dechy- pumeksikiem, pumeksikiem! Dodatkowo gałązki zrobiły pierwszy plan. I to zderzenie siermiężnego industrialu z delikatnymi japońskimi motywami. Nieskromnie powiem, że udał mi się ten obrazek. Nie to, co następny... :)
OdpowiedzUsuń