Przeboje z nogami Flamenco

Uuuch, tego jeszcze nie było!
Wpadłam, można powiedzieć, w trans, który zaczął się wczoraj po południu. Po przyprowadzeniu Gucia z przedszkola, planowałam Wieczór Piękności i pielęgnację stóp ryzykownym sposobem, ale przedtem pomyślałam sobie, że siądę i machnę nogi nie swoje, tylko panienkowe.

Szybka konsultacja z Panią Marzeną i zasiadłam. Szkicowałam, najpierw na papierze - ok, przenosiłam więc na obrazek i się zaczęło. Jak jedna noga pasowała, to druga - nie do pary. Pantofelek zrobił się tak gruby, że wyglądał, jakby mi się coś przyczepiło do obrazka.
Wreszcie wybiła druga - dałam spokój. Wstaję wszak przed siódmą, dziecko odprowadzam itd.

Po nocy z bzdurnymi snami, powróciwszy ze szkoły, doszłam do wniosku, że nogi są do bani. ALE zamiast likwidować namalowane - dwie - zrobiłam eksperyment.

Haha, ale śmieszne. Na wszystko wiedzącym fejsbuku dałam początek dyskusji, które zachować.

Jednak obrazek w postaci niemal płaskorzeźby wydał mi się niedopuszczalny, więc ze zmywaka, lajtowego, zmieniłam narzędzie.

Ferwor walki spowodował zniszczenia nieodwracalne.

Psychika przechodziła różne stadia, włącznie z tzw. głupawką, aż do rezygnacji i oklapnięcia. Oraz płaczu - ale mam oczy w mokrym miejscu, więc to u mnie naturalne. Dość.

Żeby było jasne - to nie jest tak, że sobie wymyślam, jak flamenco ma wyglądać. Oglądam zdjęcia, filmy...
...coraz bardziej pogrążona w niemocy.
Aż natrafiłam na coś, co mnie zachwyciło.

Energia i temperament tej kobiety (Carmen Amaya) tchnęły we mnie nowe siły.

W międzyczasie bardzo zmartwił mnie instruktor Gucia od jujitsu. Synek niestety poleceń nie słuchał, robił, co chciał, zawsze wynajdując usprawiedliwienie - i pan podszedł do mnie mówiąc, że w takiej postaci zachowanie Gustawa wyklucza go z grupy - dezorganizuje ją.
Czas wprowadzić znowu ćwiczenia dyscyplinujące. Mały uczęszczać chce i obiecuje poprawę. Poddać się nie zamierzam, ale jak to w praktyce będzie wyglądać... nie wiem.

Teraz znowu, po sesji w flamenco, mam szkic nóg, ale na razie ich nie pokażę.
Cieszę się, że wybrałam dyktę jako podłoże malarskie.
Jest cierpliwa, oj, jest.

Jutro natomiast czeka mnie nowe zadanie malarskie - muszę się jeszcze skonsultować ze Zleceniodawcą, czy mogę relacjonować.

I tylko tuberoza, ostoja spokoju, daje mi wytchnienie.

Trzymajcie kciuki... za nogi, bo idę do nich.