Żywioły- Ziemia

No i zaczęło się. Cykl ruszył.
Chyba z tydzień myślałam, jak przedstawić Ziemię. Oczywiście w postaci kobiecej.
Pierwszy pomysł- ona, śpiąca, pod drzewami; gdzieniegdzie, o ile to będzie zasadne, przysypana liśćmi. Na początku koncepcja odpadła, bo kobietka musiałaby być widziana z góry. Wydawało mi się, że będzie zanadto odstawała od reszty panienek.
Drugi- też leżąca, ale rozciągnięta w dumnej pozie. Widziana z boku. Odpadło, bo obrazek byłby w poziomie, czego nie chciałam, poza tym łatwo o skojarzenia z nieboszczką. Chciałam również, żeby pozy Żywiołów mocno różniły się między sobą.
Trzeci - ona, przytulona do skały. Znajoma, pytana o radę (zawsze ochładza moją głowę gorącą od pomysłów) powiedziała, że owszem, dobrze, pod warunkiem, że postać będzie mieć w ręku własną wątrobę i namaluję również sępa i łańcuchy.

A mnie coraz bardziej podobała się pierwsza koncepcja. I chyba ona zostanie.

Będzie dużo zieleni- wszak Ziemia to też roślinność.
Na razie bardzo secesyjny w charakterze.
Trochę szkoda, że bez butów, ale nijak nie pasowały. I tak postać jest na swój sposób uwodzicielska.

A, właśnie - oglądałam program o kobiecych sposobach na uwodzenie i doszłam do wniosku, że muszę popracować nad mimiką. Postanowiłam poćwiczyć na Wojtku. Najpierw posłałam Mu przeciągłe, tajemnicze spojrzenie. Robił wrażenie, jakby od razu złapał, o co chodzi.
To mnie rozzuchwaliło- uruchomiłam brwi- zaczęłam od uniesienia jednej, potem coraz śmielej.
Nagle usłyszałam zduszony śmiech.
"Wojtek, czemu się śmiejesz?"
"Czy Ty wiesz, co wyprawiasz z brwiami?"
Oburzyłam się.
"A czy TY nie rozumiesz, że chciałabym być czasem demonem seksu? No dobra- niech będzie raz."
"Ale, Justysiu, demonem seksu nie zostaje się przez ruszanie brwiami".

Mężczyźni! Zawsze uważają, że są nieczuli na sposoby, "najlepiej się nie maluj" itd, a potem wpadają w sidła i oglądają się za wytapetowanymi lalami.
Może mi trochę nie wyszło...

Póki co będę mieć pokerową twarz Bustera Keatona.
Tzw. mina autobusowa. Jeszcze jako dziecko jechałam z Mamą autobusem, zamyślona. Wtem Mama zatroskanym głosem zapytała:
"Córeczko, wszystko w porządku? Wyglądasz, jakby się coś strasznego stało".
" Wszystko dobrze, Mamusiu, to mina autobusowa"
"Rozumiem, Justysiu, wiedz, że masz to po swoim ojcu".
Co zrobić.
Więzy krwi.