Jak pies do jeża

Tak się, rozumiecie, złożyło, że zamiast myśleć o Świętach, muszę sprężać się ze zleceniami.
Tym razem dwa jekże wdzięczne tematy - nie wspomniany wcześniej Jeżyk i znany piesek Mezo.

Zastanawiałam się, czy w ogóle publikować Jeżyka, który jest - na życzenie Klientki, bardzo podobny do pierwowzoru powstałego 11 lat temu - zdecydowałam, że tak.
Co jakiś czas bowiem zdarza się, że KTOŚ wchodzi na moją stronę, upatruje sobie jakiś obrazek - a tu pach - sprzedany (na ok. 250 namalowanych po 2003 obrazów aktualnie zostało mi 25).

Tak więc, jeżeli widz - załóżmy, z Państwa grona - zakocha się w którymś z obrazów, nie będących w moim posiadaniu - mogę zazwyczaj strzelić bardzo podobny (są wyjątki, ale nieliczne).

I w ten sposób powstał Jeżyk II.

 Dzięki srebrnemu tłu pod różnymi katami mamy w zasadzie do czynienia prawie z dwoma obrazami.

Ciekawa byłam, swoją drogą, jak po 11stu latach będzie mi się malowało ten sam obiekt? No cóż, podstawowa różnica to okulary, i to +2. Dzięki nim widzę ostro - to oczywiste, ale efektem ubocznym, do którego nie mogę się przyzwyczaić, jest powiększenie obiektów widzianych przez szkła. Własny palec np - przeraża i wydaje się obcy. Świat - przeskalowany - wrażenie nieco niepokojące.

Zwierzyłam się Wojtkowi :
"Wiesz, ze kiedy pracuję nad precyzyjnymi szczegółami w okularach, to one wciąż wydają mi się nie dość dokładne. Tymczasem zdejmuję okulary - i jest pięknie!"
W. się chwilę zastanowił :
"Nie łatwiej byłoby malować bez okularów? Jak np myję samochód o zmierzchu, szybko wydaje mi się piękny. Jest tylko warunek - nie należy się mu zbyt dokładnie przyglądać w dzień".

Piesek Mezo, którego mam nadzieję skończyć w sobotę, piękny wydawał mi się nawet w okularach.
Na zdjęciu poniżej jeszcze nieskończony - sierść będzie bardziej lśniąca i zróżnicowana walorowo (jasno - ciemno). Oraz dojdzie wysmakowane tło.

No powiedzcie, czy to nie są jedne z sympatyczniejszych moich obrazków?

Nie powstrzymam się i na pożegnanie Jeżyk w innym ujęciu.

A tak w ogóle (delikatnie nadmienię), miałam dziś ważne spotkanie w sprawie zagranicznej wystawy - bezpośrednio z organizatorką. Odnoszę wrażenie, że zrobiłam kolejny krok ku swojemu marzeniu...(szkoda tylko, że zsuwały mi się rajstopy - stary numer, co powodowało pewien dyskomfort w koncentracji - ale dzięki temu wszystko skrzętnie zapisywałam w notesiku).