Ponadpremiera Panienki M.

Nie znoszę, kiedy na ścianach w moim mieszkaniu wiszą obrazy mego autorstwa.
Oglądanie ich przez dłuższy czas w 90ciu procentach powoduje chęć jeśli nie przemalowania, to chociaż poprawek.

Niestety (?), nie nawiązałam kontaktu ze Zleceniodawczynią po piątku, kiedy przedstawiłam Jej wstępną wersję M., wobec czego nie miałam wyraźnego impulsu, żeby obrazek odwrócić do ściany, gdzie grzecznie czekałby na odbiór...
No i łaziłam wokół niego i gapiłam się, i nagle pomyślałam, że to po prostu NIEMOŻLIWE, żebym zostawiła aż tyle fioletu.

Zaczełam próby na skraweczku - pomarańcz wprowadzić - dno.
Turkus - tragedia.
Etap kupy, ktory przyprawił mnie o lekki zawał, pominę.

Ale zieleń, nie całościowo, tylko lekko przycieniowana, wyglądała obiecująco.

Wklejam teraz wersję premierową nr 2 (zastrzegam prawo do zmian, oczywiście, jeśli Klientka nie zaprotestuje).
Ciężko zrobić zdjęcia oddające sprawiedliwy udział każdemu z kolorów, dlatego muszę niestety zrobić coś, czego nie znoszę - napisać, co Państwo zobaczą (albo nie).

WIĘC - tego żółtego na horyzoncie nie ma. Sztuczne światło wydobyło żółć z ciepłego, łososiowego różu, który jest najniewdzięczniejszym kolorem do fotografowania. I to w zasadzie najważniejsze - wymażcie tę żółtą plamę.

Chodziło mi również o to, żeby Panienkę M. pozbawić aż tak "kosmicznego" charakteru - dlatego zieleń pozwoliła na przybliżenie panienkowej rzeczywistości do prawdziwej.

Czerwonych szczegółów na obrazku znajduje się więcej, niż tylko pantofelki i kwiat w opasce - ale te jako jedyne postanowiłam wzmocnić, dając im lekki blik (proszę wymazać żółtą plamę - wyobraźcie sobie, że jej nie ma).

No.

Jestem wyczerpana.

Wyobraźcie sobie obrazek jak porucznika Colombo - już wydaje się, że wyszedł i za chwilę dzrzwi się za nim zatrzasną, aż tu nagle porucznik wykonuje lekki półobrót z podniesionym palcem - "...i jeszcze jedno"
Dziś już nic nie ruszę u M.