Panienka M. - premiera!

Szanowni Państwo.
Zapraszam na kolejną premierę - od której wprowadzam nowy porządek.
Ponieważ kolejne etapy w malowaniu bywają bardzo interesujące, również przez to, że odbiegają znacznie od efektu końcowego - postanowiłam przy okazji "wernisażu" zamieszczać fotografie różnych faz powstawania obrazu.

Czyli - od początku do końca.

Jak było:

 I wreszcie - ta daaam! (w jaśniejszym świetle i średnim)

         Ponieważ Cyprysy mają być parą do Włoskiej Uliczki, zależało mi na tym, żeby oba te obrazki, mimo kontrastowości w nastroju i kolorystyce, były spójne. Uzyskałam to dzięki jednakowej technice "delikatnego ździerstwa"

Jeszcze zanim zaczęłam obraz, na zlocie perfumowym, M. z rozmarzoną miną wspomniała o fioletach, różach, charakterystycznych dla zachodu słońca.
Od razu to zobaczyłam - i owa wizja przyświecała mojej pracy.

                                        
     Słowo "zaufanie" ma dla mnie kluczowe znaczenie - dlatego po zaakceptowaniu fioletowych drzew przez Zleceniodawczynię, nie miałam już żadnych hamulców, żeby poszaleć z kształtami i kolorami.

Bowiem, aby pejzaż był czytelny (tzn. odbierany jako on) - wystarczy linia horyzontu.

Sama postać bez kłopotu wkomponowała mi się w kompozycję.

                                      (strasznie podoba mi się dłoń M. - tu w dużym powiększeniu)

Na koniec zapraszam do obejrzenia fotografii panienkowej - ale w świetle sztucznym.

Powyżej postać w czerwonych pantofelkach (jak Dorotka z Czarnoksiężnika z Krainy Oz), na dole - fragmenty pejzażu z dużym udziałem nieba

I wreszcie całość oświetlona moją pracownianą lampą.

Przedstawiam krótki plan pracy - a więc i tego, co będzie się pojawiało w Brulionie.
Równolegle z Pejzażem Wiosennym Łagodniegórskim rozpocznę pracę nad Panienką E., Panienką A. oraz zapowiadam powrót Pantery (alienowej).

Ciekawe, co powie M., kiedy zobaczy obraz na żywo...
Jestem dobrej myśli. Albo...?