Kinowa środa

Z okazji kinowej środy postanowiłam wypróbować nowy tusz do rzęs - szafirowy.
W samochodzie Wojtek uważnie na mnie spojrzał ; oczekiwałam komplementu "Czuję się nieswojo, masz spojrzenie jak gąsienica".
Została jeszcze Mama, która na pytanie, jak wyglądam, na odczepnego rzuciła "Pięknie, jak róży pąk", na co Gucio wybuchł głośnym, niepohamowanym śmiechem i jak nakręcony powtarzał  "róży bąk! Mama wygląda jak bąk!"
Nic się nie znają.

Nawet nie zauważyli, że jedną brew mam jaśniejszą (rozjaśniałam trochę i ktoś zadzwonił), ale nie zlikwidowałam nierówności, bo wg mnie tak jest interesująco. Zainspirował mnie David Bowie- ten ma jedynie bardzo rozszerzoną źrenicę w jednym oku, a przykuwa wzrok. Ja nie przykuwam, ale dobrze mi z tym.

Z pierwszego filmu wyszliśmy po kwadransie, nie bacząc na wydane 35 zł. Miało być śmiesznie- ale nie udało się. Ponieważ byliśmy sami na sali, krzyknęliśmy do pana na gorze, żeby wyłączył projektor.

Po drodze do kolejnego kina mijaliśmy Pogotowie Krawieckie- Wojtek powiedział, że nareszcie jest ratunek dla osób, którym w przysiadzie pękły spodnie w kroku. Teraz już nie muszą się podnosić, wiązać w pasie sweterka, tylko za telefon i już.

Co do wpadek, zdarzają się spodnie, które zdejmują majtki. Wojtek grał ostatnio w Klanie kucharza i akurat przy włączonej kamerze TO się stało. Majtki wisiały Mu na kroku w spodniach, które również zaczęły zjeżdżać- na szczęście filmowany był od pasa w dół. Tylko profesjonalizm pozwolił Mu nie wypaść z roli- ale ciekawa jestem, czy rzeczywiście nic nie będzie widać.

Drugi film bardzo się udał- "Hotel Marigold". Co za przyjemność! Doskonała obsada, wyczucie scenarzysty i reżysera, no i kolory- bo dzieje się w Indiach.
Przed nami (ale dwa rzędy poniżej) siedziała pani z kokiem, który wyglądał, jakby miał w sobie konstrukcję jakby z walca, wielkości kuchennego wałka, wygiętego w podkowę i postawionego na sztorc, przy tym przylizane włosy na nim dziwnie połyskiwały. Mnie przypominało to ptaka w szacie godowej, który nie tylko stawia ogon na sztorc, ale i sam przybiera dziwny, nie- ptasi kształt. Wojtek uważał z kolei, że ten kok robi mąż owej pani, który jest bardzo zazdrosny i po zwichrowaniu koka poznaje, czy żona była mu wierna.
A kiedy wychodziliśmy z centrum handlowego, przy wyjściu słuchać było monotonny kobiecy głos, powtarzający jakby coś w rodzaju mantry, ale nie mogłam rozpoznać, ani do czego zachęca, ani w jakim języku. Wojtek, zapytany, co słyszy, powiedział, że nic.
"Wiesz, Wojtek, ja chyba napiszę do Carrefoura, żeby mi wyjaśnili, co ona mówi"
"Tak, oczywiście, napisz, że nie życzysz sobie głosów w głowie".
Nic śmiesznego. Babcia naszego znajomego przez wiele dni nie wychodziła z domu, powiedziała, że nie może, bo jej gwiżdże w uchu i się wstydzi, że inni usłyszą.

Pachnę Ben Gay'em niestety. Krzyż mi wysiadł.