Wernisaż!!!!

Och, co za stres... mam za sobą!
Jestem bardzo, bardzo szczęśliwa i cieszę się, że teraz już nareszcie mogę odpoczywać.

No więc było tak... od początku.
To ulica, na której mam wystawę - niedaleko Pałacu Guel, przecznica od słynnej Rambli.

W specjalnie przywiezionej "kreacji"(pokażę) i w szpilkach, szłam szybko do Centrum Drassanes. To miejsce należące do Urzędu Miasta Barcelona, organizujące nie tylko wystawy, ale też najróżniejsze kursy - tam wciąż jest mnóstwo ludzi, słychać muzykę - nastrój bardzo przypominał mi Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie.
Udało się nam - mnie, organizatorkom i wielu osobom, które pomagały mi znacznie więcej, niż musiały, zmontować bardzo piękną ekspozycję.

Skakania po drabinie mam za całe życie, bardzo przydała mi się znajomość węzłów wędkarskich - dzięki temu poziomowanie Panienek świetnie i sprawnie się udało.

Był również poczęstunek z szampanem!

A potem - jeszcze przed otwarciem, zaczęli się schodzić pierwsi zwiedzający.

Pojemniczki z zapachami umieściłam bezpośrednio nad obrazami  - i z przyjemnością obserwowałam, że nie instruowani otwierają pudełeczka (w postaci przezroczystych sześcianików) i wąchają.
Przy trzech z nich zdecydowałam się eksperymentalnie na taką instalację

Nie było osoby, która nie przytknęłaby nosa do kwadracika.
A potem się zaczęło - wygłosiłam przemówienie, tłumaczone na bieżąco na kataloński, dostałam burzę oklasków - ach, jak mi było przyjemnie!
Co ciekawe - ludzie spędzali przy moich obrazach długi czas

Panienki podobały się bardzo, również

No nie powiem, był to sprawdzian mojej angielszczyzny - oprowadzałam zaproszonych gości.
Atmosfera - sympatyczna, i wciąż wyrazy uznania. Nagadałam się! O duftarcie i Panienkach

Szefowa centrum, już przy montażu wystawy, wydawała ochy i achy przy Panienkach - co chwila brała jedną z nich i z okrzykiem "Zobaczcie!" biegła z nimi do współpracowników.
Proszę - tak było :

Miło mi się zrobiło, bo Pani Iwona - organizatorka, przywiozła flagę polską i katalońską ( Hiszpanie mówią i o Katalończykach "Jesteście jak Polacy" )

A kiedy już chciałyśmy odchodzić, weszli malowniczy goście

Powiem Wam, że kto nie wchodził, zatrzymywał się przy obrazach, jakby oniemiały - to było niesamowicie przyjemne.
A po wszystkim zrobiłyśmy sobie zdjęcia - Pani Iwona Małecka, Katarzyna Opalińska i ja

                                                                       
                                                                            ***

Już na sam koniec, dostałam pytanie, czy wzięłam ze sobą coś eleganckiego z garderoby - może sukienkę - i owszem, jechała z obrazami, więc jest nawet nie wyprasowana, lecz sprasowana
Przyda się jutro - zostałam zaproszona do Konsulatu na uroczysty koncert!

I jeszcze... napiszę, jeśli się ziści...

Kochani, dziękuję Wam za energię i wsparcie!

Poczułam naprawdę, że byliście ze mną - mimo, że duchem. To było dla mnie bardzo ważne.