Szalony początek Angela L., ofiara mody i serum

No więc już początek pracy na Angelem likierowym naznaczony był szaleństwem.
Malowanie tła na tyle mi się spodobało, że nie bacząc na to, że szkic konia całkowicie znika, kontynuowałam robotę.

W końcu miarą profesjonalizmu, mówiłam sobie, jest powtarzalność - w tym wypadku zdolność do odtworzenia szkicu.
Ciekawe, bardzo ciekawe...
Wprowadzę chyba stopniowo nowe kolory, a szkic, na wszelki wypadek, wykonam potem.

Jak wspomniałam, widziałam zdumiewająco ubraną osobę.
Wiodący motyw, przyćmiewający wszystko inne, to tym razem legginsy? rajstopy? z piszczelami.
Wyglądałoby to dziwacznie i niefajnie, ale dziewczyna była atrakcyjna, młoda i zgrabna.
Ściągała na siebie (a właściwie na kończyny) wiele spojrzeń - wzroku nie można było oderwać.

Od dołu:
- buty agresywne, masywne, z ćwiekami na piętach, czarne
- piszczele (tył i przód)
- spodenki cienki dżins jasnoniebieski w białawe plamy
- bluza neutral szara
- włos na topielicę
- mina typu "Jestę zbuntowaną sexy nastolatką" ("jestę" - pisownia celowa, dowcipna)

Ponieważ wciąż przechodzę metamorfozę i w związku z tym jednak kupuję pisemka o modzie, dla usprawiedliwienia dodam, że tylko te najtańsze - czyli nie przekraczające 2 zł, daje mi to jakże potrzebny powód do śmiechu.
Jak wiadomo, kobiety są wyczulone na kłamstwo, jednak bajdurzenia na odwrocie pudełka do kremu - cud są w stanie łyknąć. Tutaj renomowana firma Vichy zachowała się jednak uczciwie.

Serum IDEALIZUJĄCE! Wiadomo, co oznacza, jeżeli ktoś idealizuje - ściema, krótko mówiąc.
Odważny krok.

W ramach poprawy samopoczucia mam w planach wybranie się do kina. Ostatnio, chcąc oderwać się od rzeczywistości, obejrzałam Blue Jasmin. Skutek odwrotny do oczekiwanego. Po kinie to był dopiero dół.
Podobna praktyka zdarzyła się znajomym - w ramach obchodów pierwszej rocznicy znajomości poszli na Człowieka Słonia.
Dlatego tym razem wybór filmu bardziej przemyślę.

Standardowo, ostatnia kwestia należy do Gustawa. Jak zapewne Państwo wiecie, mój Ukochany wyjechał do Niemiec. Mijają dwa tygodnie, kiedy jestem słomianą wdową.

Gucio, pół godziny przed budzikiem (zawsze punktualnie, co do minuty), pędzi do mojego łóżka - czekam na to, na tupot bosych stópek.
Krótko mi melduje, że "nie miał sena" i zapadamy w słodką drzemkę.
Dziś stwierdził : "Szkoda Tatusia. On był taki miły".

Ano szkoda.
Bardzo.
Ciężko pracuje.