Kota w żywopłocie

Myślałam, myślałam i doszłam do wniosku, że żywopłot jako otoczenie Koty będzie najlepszy.
Nawet ostatnio, kiedy się spotkałyśmy, siedziała sobie w płytkiej wnęce wyciętej na ławkę.
Na tle żywopłotu wyglądała tak filigranowo, niewielka, drobna postać.
Zresztą każdy w zetknięciu z tą "figurą" z drzew robi wrażenie mniejszego, niż jest.

Jednak obrazek ma swoje prawa, które szczęśliwie ja ustalam, dlatego chcąc zachować określoną wielkość postaci, zrobię żywopłot nieogarniony, z niewidocznym szczytem.
Obawiałam się trochę, że taka masa liści i gałęzi przytłoczy Kotę, ale i na to znalazłam sposób.
W szkicu nie ma sensu tego ujmować, ale chcę, żeby roślinna bryła miała w sobie lekkość, wręcz przejrzystość.
Krotko mówiąc - czeka mnie koronkowa robota.
Najwygodniej bedzie zacząć od tła i na nie nanosić precyzyjne kontury.
Oczywiście, możnaby puste fragmenty wypełniać farbą, ale wówczas przypuszczam, że nie zdążyłabym z obrazkiem przed końcem roku, a efekt wcale nie byłby lepszy.

Nie zdecydowałam, czy zastosuję technikę z ostatniego "portretu", polegającą na szybkim zmywaniu położonego koloru, wiem tylko, że całość ma sprawiać pogodne, liryczne wrażenie, nie pozbawione tajemniczości.

Dodam jeszcze, co istotne - i ja, i Kota, mamy wielkie upodobanie do zapachów klasycznych, ze starej, dobrej, perfumiarskiej szkoły, dlatego też w takich właśnie perfumach mam zamiar malować.
Diane von Furstenberg (miodowy, ale świeży), Birmane (ananasowo słodki, marzycielski) i Lady Caron (sympatyczny szypr, ale z charakterkiem - jak to szypr) będą idealne.