Panienka Malarka. Premiera!

Tę Panienkę ukrywałam przed światem, gdyż była malowana jako prezent - niespodzianka dla osoby, która czytuje Brulion.
Panienka Malarka to osoba co najmniej zagadkowa.
Spokojna praca, spokojny styl, wygląd też spokojny - ale nie dajmy się zwieść pozorom.
To osoba z pasjami i temperamentem, która stworzyła swój prywatny, mały świat.

Nie wiem, na ile mogę uchylić rąbka tajemnicy, ale Bożena (bo tak ma na imię) oddaje się malarstwu.
Od lat chodzi na zajęcia rysunku i malarstwa, ale prowadzący wciąż mówi Jej tylko jedno słowo "Odwagi!".
Dlatego mój obraz miał być trochę projekcją marzeń, trochę zachętą - bo wiecie, mnie od dziecka, szczególnie Mama, architekt, zachęcała do rysunku, mobilizowała, wspierała i kibicowała.
A co, jeśli rodzice nic nie robią?
Albo, co gorsza, zniechęcają, pchając dziecko w stronę zawodu, do którego zupełnie nie ma serca? To faktycznie, wtedy jest zawód.

Bożena kocha koty.
Najchętniej miałaby rudego (ja też, jakby już musiał być)

Wynajmuje mieszkanie - a ja przypadkiem, przysięgam, namalowałam klucz na podłodze Jej obrazkowej pracowni.

(zwróćcie uwagę na fakturę obrazka)

W ogóle pracowało się inaczej, niż zwykle. Może dlatego, że malarka? Może w tym obrazie są również moje marzenia?
Np pracownia.
Duża.
Z wysokimi oknami.

Za oknami drzewa.
Wyciszenie.
Monochromatyczne kolory.
Minimalistyczny wystrój.
(przy malowaniu, rysowaniu, konieczne jest od czasu do czasu spojrzeć na pracę, jeśli jest większa, z odległości - w naszym mieszkaniu, żebym miała prawdziwe, jak to się mówi, "odejście", muszę wychodzić na klatkę schodową)

I wreszcie - całość

Kluczyka nie ma - doszedł w ostatniej chwili.

Zleceniodawczyni przed wręczeniem oprawiła obraz. Patrzcie.

Przy okazji - sto lat dla Bożeny!