Artystka w przedszkolu

Pewnego dnia, kiedy odbierałam Gustawa z przedszkola, pani Mirella podeszła do mnie z dziwną miną - jakby nadmiernie ostrożną, i zapytała, czy mogę z nią pójść na piętro.
"No bo wie pani, pani jest artystką i pomyślałyśmy z panią Krysią, że może by pani coś wymyśliła?" po czym otworzyła przede mną drzwi małej sali gimnastycznej.
"Tu ma być dżungla. Ma pani koncepcję?".
Jasne.

Co prawda maluję zwierzęta, ale tylko na płasko, jak ognia wystrzegam się wszelkich przestrzennych form.
A jednak niewiele myśląc albo nawet nic, zdecydowałam się podjąć wyzwanie.

W poniedziałek przyszłam z Guciem do przedszkola, dopilnowałam, żeby pobiegł do sali Pszczółek, zamykając za sobą drzwi, a ja weszłam do pomieszczenia, nad którym mam popracować - bo tam odbywają się wszelkie uroczystości - w tym wypadku obchody jubileuszu 55cio lecia przedszkola i przedstawienie z udziałem starszaków, z afrykańskim motywem przewodnim.

Co tu zrobić?
Do dyspozycji miałam tylko parę arkuszy kartonu, kolorowy papier, bibułkę, krepinę i zielone spódniczki z flizeliny, jakich używa się u ginekologa, dużo szarego papieru i słoje z plakatówką.
No i taśma samoprzylepna, klej...

Poniedziałek - ze dwie godziny, spędziłam na myśleniu, chodzeniu z kąta w kąt, wycięciu nieudanej papugi z kartonu oraz kryciu się przed Guciem.

I nagle coś mi zaświtało - niewykluczone, że powodem był Chopin, którego pani Krysia puściła w sąsiedniej sali Biedronek. I chociaż muzykę ciągle przerywały okrzyki "Filip, nie szczyp go!" oraz "Proszę pani,  Kinga mnie opluła!", to jednak znajome akordy wywołały wzruszenie i nie minęła godzina, a połowa żyrafy była gotowa. Chwilę potem miała już dziecko.

Wpadłam tez na pomysł, któremu panie z przedszkola przyklasnęły, zeby wykorzystać moje obrazy.

Następna powstała małpa.
Najpierw wyglądała jak obrys samobójcy, który wyskoczył z okna, na szczęście po dorobieniu jej twarzy ten efekt znikł.

Nie było osoby, która po wejściu do sali, dostrzegłszy tę postac (jakby uciekiniera z domu wariatów), by się przynajmniej nie uśmiechnęła.

Potem - następne zwierzaki.

Lew prezentował się bardzo okazale i strasznie.

Gepard - z kolei przestraszony

Co chwila ktoś zaglądał, a to proponując obiad, a to coś do picia, wszystko bardzo sie podobało. Nie bez znaczenia był fakt, że zwierzaki stworzyłam bardzo niewielkim kosztem - do konturów było trzeba tylko trzech "plasterków" krepiny, której rolkę cięłam, jak roladę.
Robota tak mnie wciągnęła, że zapomniałam, że drzwi mają być zdjęte i udrapowałam na nich krokodyla.
Oczywiście na jego cześć drzwi zostaną.

Tymczasem zrobił się czwartek, a w piątek przedstawienie dla vipów.
Na szczęście mogłam rozkoszować się komfortem sytuacji, w której wszystko jest zrobione i tworzyć rajskie ptaszki.

Na drugim zdjęciu kokoszka dżunglowa.

Teraz czeka nas we wtorek przedstawienie - dla rodziców i dzieci, kiedy już nie będę musiała wskakiwać za szafę, żeby się ukryć przed Guciem, kiedy ma korektywę.
Ale jestem zadowolona!