Zjawa w parku i Topielica

Bardzo lubię nazywać różne rzeczy (szczególnie nadawać imiona), wymyśliłam więc określenie na swoją pracę nad obrazami. Jest to tzw ździerstwo - czyli po pokryciu płyty paroma warstwami koloru wycieram warstwy i w zależności od siły uzyskuję różne efekty.
Byłam przekonana, że płótno się do tego nie nadaje - i tu niespodzianka!
Wymaga innego, delikatniejszego obchodzenia się, ale efekty są bardzo ciekawe. Blejtramy potrzebują czułości. Wierzcie lub nie, ale kiedy maluje się postać lub portret, tworzy się jakby nowy byt i  ma znaczenie, czy tę "osobę" się głaszcze, czy też się nad nią znęca.

Zjawa w parku.

...w parku

Naparstnica na pierwszym planie jest rośliną trującą Może zatrzymać akcję serca.

Czy doświadczyliście kiedyś OBECNOŚCI?
Ja nie.
Poza jakimś kształtem zamazanym czy szelestem nieznanego pochodzenia lub nagłym przeciągiem, mimo, że powietrze stoi - nic.

Dłoń zapraszająco wskazuje miejsce obok "Choć, usiądź", a może wskazuje wodną toń pod mostkiem? Bo i tam ktoś jest.

Na mostku Zjawa a pod

Topielica, czy tylko? Na obrazie czai się ukryta postać

Może jeszcze ją podkreślę, ale nie wiem.
Co do podwodnych potworów, mam dużo do powiedzenia, ale nic do udowodnienia.
Jako zapalona wędkarka bez sukcesów, spędzając nad wodą mnóstwo nastoletnich chwil, pozwalałam wyobraźni szaleć.
Czasem przeszkadzało to w pływaniu, bo niemal czułam, jak zbliża się do mnie ciemny, nieznany kształt.

Z wiekiem stałam się wygodnicka i nie wejdę do zimnej wody za nic.
Nie dam się oszukać entuzjastom pływania, którzy sinymi ustami wykrzykują "uaaa, całkiem ciepła woda! Dawaj, przyzwyczaisz się!". Nie przyzwyczaję.

Oba obrazy malowałam do swoich kompozycji z Mo61, które będzie można powąchać na najbliższej, wrześniowej wystawie.
Najbliższe odcinki poświęcę dalszym plenerowym pracom.