Dykta, na której go namalowałam, ma dwa otworki (wykorzystane na oczy) - już wyjaśniam, dlaczego. Dawno, dawno temu, przed narodzeniem Gustawa, do pracy używałam płyt pozyskanych z ulicy. Kiedy już obeszłam wszystkie latarnie i posługując się obcęgami do drutu oczyściłam okolicę z dykt, ruszyłam na polowanie samochodem.
Kierowcą był mój znajomy, miłośnik silnych wrażeń. Zatrzymywał się na światłach - wówczas wkraczałam ja, szybko cięłam drut, mocujący płytę, wrzucałam ją do bagażnika i chodu.
Pekińczyk został nazwany "ofiarą prysznica", bowiem już te 15 lat temu uprawiałam ździerstwo, czyli malowanie wielowarstwowe i usuwanie warstw.
Obraz utknął u mnie. Wszystkie inne poszły do ludzi - został Pekińczyk z koleżką Pudlem.
Przyznam, że nawet mnie trudno się na niego patrzyło, bowiem gość miał rozbieżnego zeza. Wydawało mi się, że źrenice, umieszczone na stałe jako otworki w podobraziu, uniemożliwiają przemalowanie, ale w imię zasady chcieć to móc, w pracowni w pałacowej wieży naprawiłam pekińczykowe spojrzenie.
Nie chciałam niszczyć ani radykalnie przemalowywać obrazu, wykorzystałam więc metodę "obrazu w obrazie". Rezultaty są zawsze zaskakujące (wiem, bo już mam 3 takie prace) - w tym przypadku postawiłam na groteskę.
Pekińczyk stał się krajobrazem z obcej planety i od razu skojarzył mi się z lądowaniem człowieka na Księżycu. Nie wiem, czy już wiadomo z całkowitą pewnością, że ów fakt miał miejsce. Wydaje mi się, że warto poświęcić uwagę mojej wersji wydarzeń.
Bo kto wie, co tam mamy poza Ziemią. Może w nieboskłonie są dwie dziurki, przyjmijmy, że Czarne Dziurki, przez które można się dostać na drugą stronę Wszechświata...?
Pekińczyka malowałam w Carboneum firmy Aether, syntetycznym, przestrzennym zapachu silnie zaprawionym równie sztucznym owocowo - pieprznym aromatem. Carboneum to jedne z perfum, które zaliczam do "rozweselaczy".
Pekińczyk - akryl na płycie, 50 x 70, duftart do Carboneum Aether.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz