Sosna o Poranku - premiera!

Jak już kiedyś wspominałam (ostatnio bardzo mi odpowiada pomijanie wstępów), dzięki pejzażom - chyba najbardziej dzięki nim, przenoszę się w wyobraźni TAM...
Czasem, ku mojej niemal euforii, udaje mi się uzyskać efekt niezwykle sugestywny.
Pracuję jak w natchnieniu, nie czując tego - jakby się samo malowało.

Nie zawsze, o nie (ostatnie Jezioro wciąż uparcie przypomina zupę - tyle, że ze szczawiowej zrobiła się ogórkowa).

Jeden z takich "najmojszych" obrazów dziś przedstawiam.
Sosna o Poranku.
Zacznę, jak zwykle, od fragmentów

(w ogóle moje obrazy dzielą się na SZORSTKIE i GŁADKIE - do takiego, narzucającego się zresztą, wniosku doszłam. Szorstkie są takimi też w dotyku, mają wyraźną strukturę i fakturę, gładkie - miękkie przejścia kolorystyczne i w dotyku jak wypolerowane drewno.Ten jest szorstki)
Muzyka!

Sosnę osadziłam w pejzażu - takim, jak lubię najbardziej, czyli minimum środków (niemal abstrakcja) i realistyczny efekt

I pejzaż z lewej - z ulubionym motywem drogi

A oto i ona - Sosna o Poranku.

... tu w pracowni, kiedy zapada zmierzch

(50 x 70 cm, akryl na płycie - i pytanie... galeria ma dokonać wyboru, które z obrazów bierze... czy padnie na ten...ciekawe)


...ach, jak chciałabym wiedzieć, ile lat mają drzewa, które mijam!
Żeby wyobrażać sobie, czego były świadkami.
Lubię czuć pokorę, uczucie małości, zatracenia - właśnie w lesie. Jak pisała Agnieszka - przywrócić właściwe proporcje.