Jaskółka z osobliwą historią

...czyli jak przez przypadek powstał obraz. Ten:

 
Muzyka!

Dwa dni temu znajoma poprosiła mnie o doradztwo dotyczące oprawy Opium mojego autorstwa - poszłyśmy więc do pobliskiego ramiarza, skrywając obraz w worach na śmiecie i pod parasolem szerokości połowy chodnika, no bo jaka pogoda może być w listopadzie?
Syf malaria.

Ramiarz - wiotki młodzieniec z hipsterską brodą, ubrany, jak przystało na typ nowoczesny, w czernie i szarości, wielowarstwowo i tam, gdzie się da, asymetrycznie, obraz wziął i nie zamierzał oddać.
"To nie zrobi pan na poczekaniu?"
"Skąd. Za dwa tygodnie do odebrania"
"Ale jak rozmawiałam z innym panem parę dni wcześniej, to mówił, że oprawi od razu"
"Tylko ja tu jestem, ze mną pani rozmawiała"
"Tamten" - ciągnęła znajoma uparcie -  "Miał ciemniejsze włosy"
"To kwestia oświetlenia" stwierdził ze znawstwem, jakie przystoi w artystycznym fachu.
"...i był bez okularów!" E. nie poddawała się.
Młodzieniec na to nie powiedział nic, tylko spojrzał przeciągle.

E. niezadowolona "Co ja zrobię tyle czasu bez obrazu?" - wpadłam więc na pomysł wypożyczenia któregoś ze swoich.
Wróciłam do domu - patrzę - ja przecież nic nie mam! Tylko różowe Pieski z Truskawkami i Ofiarę Prysznica.
A jakby tak... namalować coś specjalnie dla E.?

I tak powstała Jaskółka.

Poszłam do E.- ledwie zobaczyła Jaskółkę, chwyciła ją w ramiona i od razu przyłożyła do ściany, wydając okrzyk pełen zdumienia "Ależ pasuje!!!".
No co miałam powiedzieć? Ja wiedziałam, że tak będzie?

Ale nie tylko Jaskółeczka znajduje się na obrazie - przemyciłam kawałek Mazur

Jaskółeczko, gdzie teraz jesteś? Jerzyki moje, nadające ton latu, jakie puste niebo bez was!

...ech
A oto całość -

...w sztucznym świetle, bo w dziennym jeszcze nie zdążyłam sfotografować, tak szybko moja Jaskółka wyfrunęła. A słońce (czy tam coś) zaszło zanim zaczęło świecić.