Życie rodzinne

Na szczęście już nie muszę czuwać nocą przy Guciu, bo ma się dobrze, ale deficyt snu pozostał jeszcze.
Ponieważ, żeby wyszykować i odprowadzić synka do przedszkola, wstaję koło 7 rano, budzę się ze wspomaganiem kawy, którą przyrządza mi mój nieoceniony Mąż.

Jest pyszna, bo mamy ambicje pić kawę porządną i w tym celu przerobiliśmy już kilka ekspresów ciśnieniowych. Ja się tych maszyn troszkę boję (pewnie mam zbyt wybujałą fantazję), ale ostatniego ekspresu najmniej. Wydaje przyjazne pomrukiwania i sapania i jest sympatycznie obły, jak lodówka z lat 50tych..
Za to poprzedni, wielkości małej psiej budy (nie do końca sprawdziliśmy rozmiar, nabywając na Allegro, a kurier, po wejściu do budynku, bardzo długo nie zjawiał się na naszym pierwszym piętrze), po naciśnięciu małego, czerwonego guziczka, zaczynał się ruszać i wydawało się, że gdyby miał kółka i tor, zacząłby podróż jak lokomotywa, spowijając parą całe nasze maleńkie mieszkanie, przy wtórze dźwięków  silnika parowego na pełnej mocy i przerażając psy. Ku mojej uldze szybko się zepsuł - koszt naprawy był wyższy, niż kupna (zresztą zginęła nam jego bardzo ważna część).

Dziś, po wyłączeniu budzika, przysypiałam jeszcze, czekając, jak zwykle, aż Gustaw krzyknie KAWA!!! największym głosem, na jaki Go stać. Czas mijał, a ja jakoś nie wracałam do przytomności, mimo, ze filiżanka stała na parapecie i nic się na mnie nie wylało.
Poskarżyłam się Wojtkowi;
'Ta kawa wcale mnie nie obudziła!"
"Ale wypiłaś ją? Bo inaczej budzi kawa wypita, a inaczej nie wypita".
Nie wypiłam.

Ubierałam Gucia, który pokazywał mi swoje równo przycięte poprzedniego wieczora paznokietki.
"Obcięłaś mi paznnokcie, mamusiu, to była wspaniała przygoda".

Nie wspomniał o tym, że przeglądaliśmy album ze zdjęciami z mojego dzieciństwa.
"Jaki dzidzio! To Stasio!"
"Nie, Guciu, to ja"
Przyjrzał się uważnie
"Tak, kiedy byłaś mała, miałaś na imię Stasio"

Już przy wyjściu, odesłałam Gustawa do Taty
"Powiedz, kochanie, tatusiowi coś miłego"
"Szafa."
"No wiesz! Jeszcze coś powiedz.'
"A mogę coś niegrzecznego?"
"Dawaj."
"PUPA!"
I przez całą drogę do przedszkola mamrotał "pupa", śmiejąc się w kułak.

Zresztą często Gucio mówi nie to, czego by się od Niego oczekiwało.
Kiedy miał imieniny i wzruszeni składaliśmy Mu życzenia, stał ze wzrokiem utkwionym w dal, nieobecny.
"Guciu, może masz jeszcze jakieś życzenie?"
"Tak. Chciałem by napić się wody."

Ma też swoje ulubione określenie negatywne. Kiedy w sklepie okazało się, że zapomniałam portmonetki i musiałam zostawić zakupy ( u starszego sprzedawcy, który miał farbowane włosy z siwymi odrostami, przez co wyglądały, jakby unosiły mu się nad czaszką; Gustaw bacznie się przyglądał jego fryzurze) i wyszliśmy ze sklepu, jak niepyszni, synek zapytał, czy pan wziął zakupy - i czy wszystkie.
"Tak, wziął wszystkie."
Zmarszczył brwi. "On jest jak stara mucha!" (niektóre z moich perfum "śmierdzą jak stara mucha podobno).

Po przedszkolu jechaliśmy wszyscy samochodem, słuchając radiowej Dwójki - akurat przebojów muzyki filmowej. Pamiętam jeszcze wrażenia słuchowe z Bonda i Anny Kareniny.
"Wiesz, Wojtek, świetnie grają. Właściwie mogłabym sluchać tego i bez filmu."
" Jasne. Jak z musztardą - jeśli jest dobra, można jeść samą."

Jak zwykle po powrocie Gustaw zdaje, na moją prośbę, relację, jakie były posiłki i czy je zjadł.
Zawsze zaczyna jednakowo "Po leżakowaniu była kanapka i ją zjadłem."
"A jak obiadek?"
"Była zupa, taka szara, i zjadłem, i kotlet, i kartofelki, ja zjadłem"
"A surówka?"
"Nie było, ale bym nie zjadł, ale była gropuła."
"Co takiego?"
"GROPUŁA, ale nie zjadłem, bo...bo...była niedobra".

Oczywiście już dawno śpi, na dobranoc życząc nam "małych snów".
Ja jeszcze wybieram się na spacer z psami.
Wojtek walczy z głodem, ponieważ, jak sam mówi, 90 procent dziennego spożycia zjada między dziesiątą a pierwszą w nocy.
Jak odzyskam siły, zacznę nowy - nie obrazek, tylko obraz, słusznego rozmiaru.
Ponury (w powszechnym odbiorze, nie moim) i dla siebie. Chyba do przyszłego, większego mieszkania.

* tak, jak przypuszczałam (sprawdziłam w jadłospisie w przedszkolu) - gropuła to brokuł