Nowy obrazek - Kota

Wytarcie obrazka do żywego zaowocowało niespodzianka, którą odebrałam - na początku - jako przykrą.
Mianowicie powierzchnia dykty stała się szorstka, zmechacona, co wytrąciło mi z ręki główny oręż, czyli możliwość posługiwania się precyzyjnymi liniami.
W pierwszej chwili pomyślałam, że chyba lepiej (szczególnie po traumatycznych doświadczeniach malarskich), żebym zaczęła po drugiej stronie, nietkniętej.

Ale mnie zawsze coś kusi. Niejednokrotnie prowokuję jakąś wpadkę, żeby być zmuszoną do pracy w inny, nietypowy dla mnie sposób.

Skoro nie kreska (zmusiłam się tylko do precyzji przy dłoniach) to plama.
Co by tu...?
Ależ oczywiście - polecę impresjonizmem, koloryzmem, szkołą krakowską.

Przygotowana zapachowo (ciepłe i przytulne, słodko - drzewne Bois Plume) natychmiast poniechałam koncepcji chłodnych barw.
Zaczęłam ostro - od żywopłotu, zielenią, żywą, sałacianą - i od razu wiedziałam, że nie tedy droga.
Niedobitki widać, zachowałam je, aby duża powierzchnia żywopłotu nie była mdła.
Po czym poszłam w polską, zlotą jesień.
Nawet przez moment przymierzałam się, czy moze Kota nie wyglądałaby dobrze w żółtej sukni, ale - chyba na szczęście - poniechałam owej koncepcji.
No i jest początek obrazu, tak miły, przytulny, aż chciałabym się tam znaleźć.

Konieczna uwaga! to jest zdjęcie nocne, czyli w rzeczywistości obrazek jest jaśniejszy!
I oczywiście proszę pamiętać - to początek, chyba zasadniczych zmian nie będzie, ale z pewnością postaram się o dodanie przestrzenności, koniecznie światła i prawdopodobnie dojdą inne, niewielkie, lecz istotne, obiekty.
No i jak? Że zapytam z głupia frant? (choć komentarzy ostatnio prawie nie ma)