We dwie - Mary i Edytka

Tak się wymądrzałam i uzasadniałam, dlaczego nie mogę malować dwóch obrazów tego samego dnia - a rozwój wypadków samą mnie zaskoczył.

Być może sposób działania zmienił się z powodu zastraszającej ilości spraw do dogrania (i nagrania - dosłownie), załatwienia, wymyślenia - a wszystkie dotyczą Duftartu. Chyba napiszę o nich oddzielnie - na razie tylko napomknę, że napastują mnie pomysły, które noszą nazwy : Podwójne Życie, Industrial Zaawansowany, Black Duftart, Sweet Duftart, Ugly Duftart, Wernifinisaż...

Tak czy inaczej, po przemyśleniach dotyczących pracy nad Edytką i Mary, doszłam do wniosku, że jeden obraz będzie "gruby" (w sensie ilości warstw farby), a drugi - chudy - oparty na przejrzystości kolorów.

Wczoraj uroczyście położyłam na stole jeden obrazek - i szybko okazało się, że oba muszą znajdować się obok siebie, gdyż malowałam symultanicznie.

Już bez wstępów pokazuję rezultaty - oczywiście jeszcze wieeele do końca się może zadziać.

Na teraz Mary wygląda tak :

Nawiasem mówiąc - kontrast powierzchni pomalowanej z sylwetką w ołówku jest bardzo udany (choć oczywiście tymczasowy). ALE jeśli dojdzie do namalowania autoportretu w tej konwencji, pomyślę, by ten efekt zachować.

Natomiast Mary - inna bajka.
Uprzedzam Szanowną Klientkę - proszę się nie obawiać, to jedynie etapy. Jedne w wielu.

I po "rzuceniu" wiosennej zieleni

Oczywiście barwy jeszcze surowe, jak to się mówi "z tubki".

Ja, mając zaplanowane następne działania z obrazami, nie mogę się doczekać dalszego ciągu. I jeszcze Edytce pieseczka dołożyć należy.

Wiosna już chyba idzie naprawdę - sprawdziłam, jak wypadają Święta.
Gustaw zapytał mnie, co robię.
"Patrzę, kiedy będzie Wielkanoc. Pamiętasz, na pamiątkę czego? Bo wtedy Jezus - no, co zrobił, wiesz?"
"Wiem, wiem, odżył przecież. On ma super moce."

Czasem, powiem Wam w tajemnicy, że czuję się tak, jakbym sama miała może nie super, ale jednak moce. Wiosną i jesienią zawsze obserwuję taki przypływ sił. A może to nie tylko pora roku?
No, chce mi się!