Pani Stettke - fragmenty

Dziś bez wstępów - albo...
No w każdym razie praca wre - wybór optymalnej możliwości nie był łatwy (każda z trzech miała swoje zalety), dlatego konieczna stała się konsultacja telefoniczna, w wyniku której wyłoniła się najbardziej pożądana wersja.
Jednocześnie - o czym Szanownej Zleceniodawczyni nie wspomniałam - najbardziej pracochłonna.
"Czarny Diament" został odrzucony - a co wygrało, zobaczą Państwo na końcu.
Nie, nie w tym wpisie.

Teraz tylko fragmenty. Z różnych stadiów pracy.

Kontury jeszcze nie wykończone, za to ja - owszem.
Proszę zobaczyć poniżej :

Chodzi mi o górną cześć na zdjęciu. Jedno tylko mnie martwi - czy aby nie byłam ZA BARDZO precyzyjna? Pytanie z pozoru absurdalne, ale już uzasadniam: oczywiście pracuję w okularach, w których wszystko wydaje się większe. Bez nich widzę troszkę niewyraźnie, dopóki nie skupię się i nie zmarszczę brwi.
I wtedy mój kunsztowny wzór jakby troszkę znika. Albo - na co liczę - winne moje zmęczenie.

Skończony jest właśnie on - ten najgórniejszy fragment ostatniej fotografii  (gęste linie, robione pędzelkiem, włoskim). Reszta oczywiście wymaga dopracowania.
Ale...nie mogłam sobie odmówić wklejenia i pokazania - żeby na premierze uzyskać bardziej spektakularny efekt.

Na koniec powiem Wam, że o ile to możliwe, Pepa staje się nam coraz bliższa. Gustaw stwierdził, że już się do niej przyzwyczaił i ją kocha "Ponieważ myśmy się poznali".
Ku mojemu zdziwieniu powiedział, że najbardziej lubi, kiedy P. śpi u sąsiada.
"No bo ja jestem waszym sąsiadem - śpię tutaj, a wy w pokoju obok. Więc jesteśmy sąsiadami" - uzasadnił z zadowoleniem.

Ach, "aura" Pani Stettke nie tylko została, ale troszkę ją wzmocniłam.