Transformacja

Jestem, jak mówi Gucio "rozładowana" i to do tego stopnia, że nie wiem, czy uda mi się wrócić do formy sprzed poniedziałku.
Dziś pierwszy dzień w życiu Gustawa, kiedy został oficjalnie wpleciony w blisko dwudziestoletni kierat, kończący się wraz ze studiami (ewentualnie). Wzięłam torbę z ubrankami i piżamką- wszystko podpisane, Gustaw plecak z ulubionym misiem i wyszliśmy. Ja- bardzo przejęta- On- wcale.

"Nasza pani" przedszkolanka, dowodząca grupą Pszczółek, nosi imię Mirella (a nie wygląda). W sali zgromadziły się dzieci i rodzice, nie będący w stanie szybko zostawić pociech. Jak i ja...
Niektórzy mieli nawet błyszczące oczy i zaczerwienione nosy, wycierane ukradkiem. Każdy przedszkolak dostał nalepkę z imieniem, po czym p. Mirella zdecydowanie poprosiła dorosłych o wyjście.
Rzuciłam okiem na harmonogram zajęć- większość czasu zajmuje przygotowanie do posiłków, sprzątanie po nich a potem odpoczywanie. Wczasowy dryl- śniadanie 8.30, obiad 12, podwieczorek 14.30.

Jeszcze nie minęło mi wzruszenie, kiedy zobaczyłam ponurego majstra wchodzącego, jak ja, do sklepu spożywczego.Ponieważ za moment miał on u nas rozpocząć dzieło zniszczenia, ciekawa byłam, w jakiej kondycji się znajduje- czyli co kupi.
Zaskoczył mnie.
Nie piwo, nie wódka ani żaden alkohol, ani bułki, tylko najmocniejsza guma Wrigley's Spearmint. Profesjonalista.

W mieszkaniu już  poodsuwaliśmy meble i wówczas okazało się, że wszyscy przechodzą między szafami poza brzuchem Wojtka.
 Właściwie nie mam co narzekać- specjalnie nie nabałaganili. Wreszcie na stanowisku został sam murarz i malarz w jednym, rachityczny młodzieniec o nieobecnym spojrzeniu.

Poszłam do pokoju obok rozpakować przesyłkę- perfumy z Dubaju, z "linii ekskluzywnej". Mimo, że widziałam "flakon" na zdjęciu, jego wygląd na żywo bardzo mnie zaskoczył. Co spojrzałam- nie mogłam opanować śmiechu.

Przypomniałam sobie, z czym mi się kojarzy- diademy z odpustu w Ryczywole. Albo pierścionki.

Nagle usłyszałam wołanie murarza- "Proszę pani! Proszę pani...! Kupa!". Tym razem Max nabrudził.. Monstrualny okaz. Fachowiec okazał się człowiekiem wrażliwym, nie zniósł widoku sprzątania (i pewnie też zapachu kupy zmieszanego z perfumami z Dubaju) i wyszedł na zewnątrz. Przez otwarte okno słyszałam, jak się skarży ponuremu majstrowi, który namawiał go, by już nie wracał pod dziewiątkę. Ale nie posłuchał.

Tymczasem, ledwo wyszedł, musiałam lecieć po Gustawa. Czekałam grzecznie przed salą, aż pani Mirella uzna Go gotowym do wyjścia. Drzwi się uchyliły- a On jakby mnie nie zauważył.
"Czuję się jak stara baba" powiedział niskim głosem "Jestem rozładowany" - ale w drodze powrotnej się rozcmuchał. Na pytanie, czy spał (leżakował) odpowiedział, że On nie- tylko misio.

Resztę dnia usiłowałam doprowadzić dom do użytku, za to pracownię- przeistoczyć. Zerwać wykładzinę, przemeblować i moje ulubione zajęcie- selekcja wszystkiego.
Oto stan- przed i po.

Nawet kulki w zegarze zaczęły się kręcić. I znalazłam śmieszny- ale super podobny portret przyjaciółki, mojego autorstwa. Z dawnych czasów.
Pamiętam- jak zobaczyła obraz, zapytała z niedowierzaniem i bezradnością w głosie "Ja tak wyglądam?"- a wszyscy uczestnicy pleneru chórem odrzekli 'TAK".

Na szczęście jutro nie przychodzi nikt do demolki- aż do połowy września mamy spokój. Wtedy zacznie się rozkuwanie ścian -  wymiana pionów kanalizacyjnych.
Teraz nawet nie wydaje mi się to straszne. Nie odwykłam od porządków. Ale to się rychło zmieni.